Uzak akşamlar çöküyor şimdi o kente
Gözlerini görüyorum, badem yeşili,
Kırık umutlarımı birbirlerine düğümleyip
Bir kader örüyorum, hem yokuş, hem inişli…
Uzak hasretler büyüyor içimde hevenk hevenk,
Biliyorum sana giden yollar kapalı,
Özlemini içiyorum sabahlara dek,
Bir özlem ki dört yandan prangalı…
Ve kaçmak geliyor içimden bir akşam üstü
Her şey kor yığını gibi bırakmak…
Yeniden yelken açıp, bilinmeyene…
Kaderin düğümlenen ağını yakmak…
Bir gün başımı alıp gidersem eğer,
Güneşin battığı yerde seni bekleyeceğim,
Ve bir yıldız kayarsa pencerenin önünden,
İnan ki sana hasret yapayalnız öleceğim…
