Aydınlığa küstüğüm için karanlık olmuşum ben.
Yalnızlığa terkedildiğim yer kapkaranlık.
Senin yerin burası demişler, küçükken
Ve terkedip gitmişler…
Anlayacağınız gözlerim doğuştan körmüş
Öyle derler…
Sonra kendi kendime büyümüşüm.
Bedava…
Kendi hayatımı yaşar olmuşum..!
Bunun adına … șey … diyorlar
Kadermiş bu benim yaşadığım…
Gözlerim kör ama, işitiyorum,
Hatta duyuyor, hissediyorum.
İnsanlar acıkırmış,
Ben de acıkıyorum.
Bazan susarlarmış
Ben hep susuyorum…
Aklıma hep aynı soru geliyor,
Yoksa … yoksa diyorum
İnsanlaşıyor muyum?…
Sonra ümitlerim uçuveriyor.
İnsanlarla farkımı seziyorum.
Etraftan şen kahkahalar yükseliyor
Bense gülemiyorum…
Kaderime, insanlara, aydınlığa küsüyorum…
Aydınlığa küstüğüm için karanlık olmuşum ben,
Adıma gece demişler, gece,
Yaşamaya çalışıyorum kaderimi
Kendimce… kendimce…
