Akşamdır şimdi…
Nasırlı avuçlarda bir gevşeme,
Yüzlerde tebessüm
Yüzlerde neş’e,
Evlere dönülür…
Sofralar kurulur bu saatlerde,
Bazı boş mideler doyar.
Kimisi masada yer, kimisi yerde
Kimisi aç kalırmış, ne çıkar…
Aç sevgiler tüter o bacalardan
Sıcak, sımsıcak.
Yudum yudum sevgi içerler
Yudum yudum şefkat,
Doyarlar…
Şükrederler tanrılarına
Uyurlar.
O evler ki…
Utanırcasına bir kenarına sıkışmışlardır kentin.
Izdırap yüklüdürler tavanlarına kadar.
Bacalarından sefalet tüter
Duman duman,
O evler ki yoksulluğa dost,
Evler ki insanca yaşamaya düşman…
Küfe küfe ızdırap içerler,
Tıka- basa doyarlar,
Şükrederler tanrılarına her gün Uyurlar…
Akşamdır şimdi…
Kör lâmbanın etrafında geniş bir tepsi,
Ve bir yığın mutlu insan,
Nedense yorgun hepsi…
Sen, aydın arkadaşım, o nutkuna devam et.
Nurlu ufuklar mı, eşitlik, mutluluk mu?…
Destur ya rezalet …
